در قسمت سیزدهم پادکست آلبوم، با عنوان «شاید فردایی نباشد»، داستان گروه «لنرد اسکینرد» Lynyrd Skynyrd و انتشار آلبوم «بازماندگان خیابان» Street Survivors را می‌شنوید. در این پست با تصویر این قسمت را مرور دوباره‌ای می‌کنیم.

قسمت سیزدهم پادکست آلبوم، «شاید فردایی نباشد»

1

داستان در سال 1964 و در شهر جکسونویل آغاز شد. زمانی که «رانی ون زنت» Ronnie Van Zant که 16 ساله بود، با چند پسربچه‌ی کوچکتر از خودش گروهی را در مدرسه تشکیل می‌دهد، به اسم «مای بکیارد» My Backyard. رانی در این گروه نقش خواننده را بر عهده گرفت.

2

«گری راسینگتون» Gary Rossington، پسربچه‌ی 13 ساله و هم‌مدرسه‌ای رانی ون زنت بود و بخاطر اخلاق بد رانی و تمایل شدیش به دعوا، از اون به شدت می‌ترسید! در آن زمان گری گروهی را رهبری می‌کرد به اسم «یو، می اند هیم» You, Me and Him. با اصرار رانی، گری گروه‌ش را منحل کرد و بعنوان گیتاریست در کنار رانی یکی از موسسین اصلی گروه مای بکیارد شد.

3

«باب برنز» Bob Burns، یکی دیگر از همه‌مدرسه‌ای‌های رانی و گری، 14 ساله بود که پیشنهاد اولین تمرین گروه را در پارکینگ خانه‌شان مطرح کرد. باب در گروه مای بکیارد نقش درامر را بر عهده گرفت.

4

«لری جانستورم» Larry Junstrom، در آن زمان 15 ساله بود و بعنوان بیسیست به گروه مای بکیارد ملحق شد.

5

«الن کالینز» Allen Collins، تنها عضو گروه مای بکیارد بود که از مدرسه‌ی دیگری به ترکیب آنها اضافه شد. الن، کوچکترین عضو گروه، 12 سال داشت که بعنوان گیتاریست به ترکیب گروه اضافه شد.

6

بچه‌های گروه در مدرسه بارها بخاطر موهای بلندشان تنبیه و توبیخ شدند. یکی از افرادی که به شدت با موی آنها مشکل داشت، معلم ورزش آنها، آقای «لئونارد اسکینر» Leonard Skinner بود. کسی که بخاطر لج‌بازی با اون گروه، پس از چندین بار تغییر نام، عنوان «لنرد اسکینرد» Lynyrd Skynyrd را برای خود انتخاب کرد.

7

مدتی گذشت و لنرد اسکینرد توانست در جکسونویل شناخته شود. سال 1971 لری جانستورم از گروه جدا شد و به جای او بیسیستی جدیدی به نام «لئون ویلکسون» Leon Wilkeson به گروه پیوست.

8

گروه برای تکمیل سازبندی خود تصمیم گرفت یار جدیدی را به ترکیب خود اضافه کند. پس «بیلی پاول» Billy Powell بعنوان کیبوردیست و پیانیست به آنها ملحق شد.

9

سال 1972 مهمترین اتفاق تا آن زمان برای گروه رخ داد. «ال کوپر» Al Kooper، هنرمند مشهور ژانر بلوز اجرای آنها را دید و پیشنهاد همکاری و عقد یک قرارداد را مطرح کرد، و پذیرفت که بعنوان تهیه‌کننده‌ با لنرد اسکینرد همکاری کند.

10

قبل از شروع کار روی آلبوم اول، لئون ویلکسون گروه را بخاطر ترس از شهرت ترک کرد و جای او را «اد کینگ» Ed King. گیتاریستی که بعنوان بیسیست به ترکیب گروه اضافه شد. با بازگشت لئون، اد کینگ در گروه باقی ماند و شد سومین گیتاریست لنرد اسکینرد.

11

اولین آلبوم لنرد اسکینرد با عنوان «لِنِرد اسکینِرد تلفظ می‌شود» Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd آگست سال 1973 منتشر شد. طرح روی جلد این آلبوم هفت نفر عضو گروه را در کنار یکدیگرد نشان می‌دهد. این در حالی‌ست که لئون ویلکسون در ضبط این آلبوم نقشی نداشت و اد کینگ بجای او بیس گیتار را نواخته بود. به ترتیب از چپ به راست: لئون ویلکسون (نشسته)، بیلی پاول (نشسته)، رانی ون زنت، گری راسینگتون (نشسته)، باب برنز، الن کالینز و اد کینگ.

12

موسیقی لنرد اسکینرد به شکل محسوسی از موسیقی بنیان گذار ژانر راک جنوبی، گروه «آلمن برادرز» The Allman Brothers تاثیر گرفته بود (تصور بالا). لنرد اسکینرد نیز بعنوان یکی از اولین گروه‌های این ژانر توانست با اولین آلبومش در تمام آمریکا به شهرت برسد.

13

آلبوم اول لنرد اسکینرد چندین آهنگ مشهور تاریخ فعالیت این گروه را خود دارد. یکی از این آهنگها «سه‌شنبه از دست رفته است» Tuesday’s Gone آهنگی‌ست که سال 1998، یعنی 25 سال پس از انتشار آن، توسط گروه «متالیکا» Metallica در مجموعه‌ی «شرکت گاراژ» Garage Inc. اجرای مجدد شده است. در این اجرا راسینگتون از گروه لنرد اسکینرد گیتار نواخته است.

14

شهرت گروه از مرزهای آمریکا گدشت و جهانی شد. وقت آن رسید که لنرد اسکینرد کار روی آلبوم دوم خود را آغاز کند. در نهایت دومین آلبوم این گروه با نام «کمک دوم» Second Helping اپریل 1974 منتشر شد.

15

پس از انتشار آلبوم دوم، باب برنز، درامر گروه، که به شدت دچار افسردگی شده بود گروه را ترک کرد و جای او را درامر جدیدی به نام «آرتیموس پایل» Artimus Pyle گرفت.

16

جدا از شهرت گروه بخاطر موسیقی درخشان‌شان، مردم آنها را با مصرف بی‌رویه مواد و الکل و دعواهای بی‌شمارشان می‌شناختند. بارها پیش آمده بود که بین اعضای گروه زد و خورد در گرفته بود. بعنوان مثال یک بار دعوای شدید بین رانی ون زنت و گری راسینگتون منجر به شکستن دو دندان جلویی راسینگتون شد

17

با پیوست درامر جدید، آرتیموس پایل، کار روی آلبوم سوم شروع شد. آلبومی که باعجله و بدون وسواس ساخته و ضبط شد و همین مساله باعث شد که ال کوپر، تهیه‌کننده و کاشف گروه لنرد اسکینرد آنها را ترک کند. در نهایت آلبوم سوم با عنوان «چیز خاصی نیست» Nuthin’ Fancy، مارچ 1975 منتشر شد.

18

در زمان کار روی آلبوم سوم ارتباط گروه با معلم ورزش مدرسه، آقای لئونارد اسکینر، دوباره برقرار شد. آقای اسکینر نه تنها از انتخاب اسم گروه ناراحت نبود، بلکه این مساله باعث شد بود به یکی از افراد مشهور شهر تبدیل شود. آقای اسکینر اجازه داد گروه داخل جلد آلبوم سوم از نشان بنگاه املاک او استفاده کند. در یکی از کنسرتها نیز به روی صحنه رفت و ورود گروه را اعلام کرد. در تصویر آقای اسکینر را می‌بینید که آلبوم سوم گروه را در دست گرفته است.

19

بعد از انتشار آلبوم سوم لنرد اسکینرد تصمیم گرفت با اضافه کردن گروهی به اسم «هانکتیز» The Honkettes به ترکیب خود، رنگ و بوی تازه‌ای به کنسرتها و آهنگهاشان بدهد. هانکتیز، متشکل از «کسی گینز» Cassie Gaines  (سمت چپ)، «لسلی هاکینز» Leslie Hawkins و «جوجو بیلینگسلی» Jojo Billingsley، بعنوان بکینگ وکالیستها به گروه اضافه شدند.

20

قبل از شروع کار بر روی آلبوم چهارم، دعوای سختی بین اد کینگ گیتاریست و رانی در گرفت که منجر به جدایی او از گروه. در نتیجه لنرد اسکینرد با ترکیب شش نفره و فقط با دو گیتاریست کار روی آلبوم جدید را آغاز کرد. در نهایت چهارمین آلبوم گروه با عنوان «گلوله‌هایم را پست بده» Gimme Back My Bullets فوریه 1976 منتشر شد.

21

آلبوم چهارم به اندازه آثار قبلی گروه موفق از آب در نیامد. لنرد اسکینرد علت این موضوع را نداشتن ترکیب همیشگی سه گیتاریست خود می‌دانست. برای همین به پیشنهاد کسی گینز، یکی از دخترهای بکینگ وکالیست گروه، برادرش یعنی «استیو گینز» Steve Gaines به ترکیب گروه اضافه شد.

22

استیو گینز، گیتاریست جدید گروه، به اندازه‌ای در اجراهای گروه درخشید که رانی در چند مصاحبه به صراحت گفت: «روزی می‌رسد که همه‌ی ما زیر سایه‌ی توانایی‌های استیو گم می‌شویم». در تصویر: رانی ون زنت (راست) و استیو گینز (چپ)

23

لنرد اسکینرد سال 1976 در اوج شهرت و موفقیت بود. کنسرت‌های آنها پر از جمعیت مشتاق و علاقه‌مند می‌شد تا حدی که چندین اجرای با حضور بالای 100هزار نفر برگزار کردند. در اجرایی در آمریکا 250هزار نفر حضور داشتند و در اجرای دیگر در انگلستان 120هزار نفر به تماشای آنها آمدند.

24

با پیوستن استیو گینز به گروه، همزمان با برگزاری کنسرت‌ها، کار روی آلبوم پنجم شروع شد. در طی کار به دلیل تصادف راسینگتون و کالینز با ماشین و برخوردشان به یک درخت، پروسه کار عقب افتاد. همین اتفاق باعث شد تا رانی لیریکس آهنگ «آن بو» That Smell را بنویسد.

25

در آلبوم جدید استیو گینز نقش بررنگی داشت. یک آهنگ را به تنهایی خواند، آهنگ دیگری را با رانی ون زنت دو صدایی خواندند و چهار ترک از هشت ترک آلبوم را ساخت. در نهایت 17 اکتبر 1977 پنجمین آلبوم لنرد اسکینرد به اسم «بازماندگان خیابان» Street Survivors منتشر شد.

26

همزمان با انتشار آلبوم پنجم، گروه تصمیم گرفت برای سفرهای خود هواپیمای اختصاصی کرایه کند. آنها یک هواپیمای Convair مدل CV-240 را از یک شرکت به همراه دو خلبان اجاره کردند.

27

در تاریخ 20 اکتبر 1977، هنگامی که اعضای گروه با هواپیما از گرینویل به سمت باتون روژ در پرواز بودند، به دلیل اشتباه خلبان، هواپیما دچار صانحه شد و سقوط کرد.

28

در این حادثه سه عضو گروه، رانی ون زنت (رهبر و خواننده)، استیو گینز (گیتاریست) و کسی گینز (بکینگ وکالیست) به همراه دستیار مدیر برنامه و دو خلبان کشته شدند.

29

بعد از حادثه سقوط هواپیما، برای آنکه طرفداران گروه بیشتر جریحه‌دار نشوند، صفحاتی که در فروشگاه‌ها بود را جمع و طرح روی جلد آنها را عوض کردند. طرح اصلی که اعضای گروه را در میان آتش نشان میاد باعث رنجش طرفداران و خانواده‌های کشته‌شدگان بود.

30

سال 1987، ده سال بعد از حادثه‌ی سقوط هواپیما، اعضای باقیمانده گروه تور بزرگی را برگزار کردند. در ترکیب جدید جانی ون زنت، برادر کوچکتر رانی، بعنوان خواننده به گروه ملحق شد.

31

لنرد اسکینرد یکی از مهم‌ترین و مطرح‌ترین گروه‌های راک دهه 70 بود. گروهی که اگر سرنوشتش طور دیگری رقم می‌خورد، امروزه به شکل دیگر در خاطرها مانده بود. روح‌‌شان شاد و هنرشان جاودان.