ماجرای آلبوم اردیبهشت ماه سال 1385 شروع شد. قضیه‌‌ی آلبوم این بود که وبلاگی باشد که در آن در خصوص آلبوم‌های موسیقی صحبت شود. ساختار ماجرا چیزی بود بین نقد و بررسی آلبوم‌های تازه منتشر شده‌ی هنرمندان و گروه‌های معروف و در کنارش معرفی آرتیست‌های تازه‌کار و کمتر شناخته شده. طبیعتاً به دلیل آنکه وبلاگ شخصی بود، اینکه در مورد کدام هنرمند و کدام آلبوم صحبت شود، سلیقه‌ی شخصی نویسنده، یعنی من، ملاک اصلی انتخاب بود.

هدف از وبلاگ آلبوم این بود که با وجود آنکه تعداد افراد عاشق موسیقی زیاده است، اما شاید بیشتر آنها اطلاعات خاصی در مورد چیزی که گوش می‌کنند ندارند. شاید برای آنکه همین که از آن موسیقی لذت ببرند کافی باشد و اهمیتی نداشته باشد که آرتیست آن کیست و نام آهنگ و آلبوم و ژانرش چیست. به نظر من اما این کافی نیست! هدف اصلی وبلاگ هم این بود که آن چیزی که گوش می‌کنیم و دوستش داریم را بهتر و کمی ریزتر بشناسیم. حالا چرا آلبوم؟ چرا آهنگ نه؟ چون هر آلبوم هویت مستقل خود را دارد، کانسپت دارد، فکر دارد، ماجرا دارد و آرتیستش شرایط خاص خود را برای ساخت آن داشته است. آلبوم مانند کتابی‌ست که هر آهنگش فصلی از آن هستند. به نظر من فقط خواندن یک فصل از یک کتاب نمی‌توانید مطلب را درست و کامل ادا کند.

هرچه جلوتر رفتیم پستهای وبلاگ، به نظر خودم البته، جدی‌تر و قوی‌تر و محکم‌تر شد، اما از آن طرف هم متاسفانه تعداد مخاطبین وبلاگ، نه فقط وبلاگ من، بلکه وبلاگستان فارسی، روز به روز کم و کمتر شد. به گمانم این قضیه دو دلیل اصلی داشت: اینکه سال 88 وردپرس فیلتر شد، و بعد اینکه وبلاگ‌خوانی از مد افتاد و کسی دیگر حوصله‌ی خواندن نوشته‌های طولانی را نداشت و تمایل‌شان بیشتر به سمت توییتر و فیسبوک بود. در این چند سال اخیر چراغ آلبوم کم نور بود، ولی سعی‌ام بر آن بود که روشن نگهش دارم. اما از یک جایی به بعد این چراغ کم‌سو نیز خاموش شد، بدین صورت که آخرین پست وبلاگ، یعنی ششصد و پنجاهمین پستش، 24 دی 95 منتشر و وبلاگ آلبوم پرونده‌ش بسته شد.

حالا «آلبوم» قرار است از این بعد به شکل پادکست منتشر شود. قرار است در هر قسمت یک آلبوم موسیقی از سیر تا پیاز به شما معرفی شود. پادکست آلبوم را می‌توانید از طریق تمام اپهای پادگیر گوش کنید.